En al wat ik overhou is niets
om weg te geven
Borsten en een staart
Ik ben gemaakt van de duisternis
Hun lichaam buigt als een boog van licht
Na alle toekomst die hen van elkaar
vervreemdde
popelt de giftige pijl
Het einde was in ons, kwam naderbij
We verlangen omdat we gebarsten zijn
Verspreide nazaten kijken verrukt op
als ze je naam horen
en dat wat niet van jou is
Handen tegen oren vanwege het geraas
De moed om onuitspreekbaar
Leef de mythe
Dat je los bent
Half man, half paard
Heimwee naar het onbegrensde
Tijd is een virus dat nestelt in het onverwerkte
Niets wordt gezegd zonder zuurstof
Ik kan in een mens leven
maar nu kom jij mij verhalen
Wij lopen door het najaar met ons twee
Ik ben tweezelvig, besta half voorheen
© Muriel Van Peteghem 11 februari 2021