In dit land.
Ik vergeet hier alles wat ik vind.
Wat ik zoek, bestaat mogelijk niet meer.
Wat ik vind is, niet wat ik zocht.
Maar dat wil niet zeggen dat het er niet is.
Als ik bodemloos zwem.
Zijn walvissen boven water.
Ze stellen geen vragen.
Waarom ik ben.
Ze zingen en dansen, ook als ze geen antwoorden hebben.

© Muriel Van Peteghem

Wanneer het meisje weet dat haar tijd
voor vrijheid gekomen is
luistert zij naar de golven
naar de lokroep van de maan
en het gezang van de walvis

Met zachtheid volgt de stroom haar
en zij volgt haar hartslag
aderen wijzen immer de weg
als zij de pijnen loslaat uit haar DNA

Het leven leeft zich vanzelf en heeft haar uitgekozen
te dansen op de stralen van de zon
Op haar ogen rust de stilte, standvastig zingt het lot
Wenk de zee, opdat zij terugkeert en overvloedt
Ik huil maar niet om haar