drink thee.
zoveel je wil
herinner dampend
op mijn buik
dansje op een trampoline
met drie poten,
in de ochtend
voor de eerste hond aangelijnd
tegen roze luchten

Precies160, een jaar geleden

Ken je dat gevoel? Een zwangere lucht. Je ziet dat het blauw van de hemel naar aquamarijn neigt. Niemand zegt nog wat. Maar jij ruikt het. Jij hoort vogels wijsjes fluiten van lang geleden. Ook merk je op dat insecten hun bezoekjes aan de stampers van bloemen plannen. Het heeft iets van een samenzwering. Het KNMI heeft nog niets bevestigd. Piet Paulusma houdt zijn lippen op elkaar. Je twijfelt, maar dan zie je de eerste krokussen geel zijn en lammetjes gretig lurken en naar jou met hun staartjes zwaaien… het is lente!

Eerst minuutjes.
in de vroege morgen
dat ik draaiend
wakker word
tussen gekreukelde lakens

Beton voor bomen. Gelukkig
komen er steeds
kleine vogeltjes
in onze dromen voor
ik bijt op alles

Kleine kwartiertjes.
van zwoele lucht
marineert mijn huid
in de druppels dauw
vind ik mijn mijmeringen

Weer lacht gras wispelturig
terug. Super geconcentreerd.
Kuikentjes duwen tuinhekjes open en
vlinders laten hun cirkels achter.
In het klapwiekend gepeins

voel ik dat de stad weer van mij is

nonchalant zijn past
mij niet, zo weerbaar als ik
was in de morgen

zo gehavend ben ik nu
in het zicht van de haven

© Muriel Van Peteghem, 2004

drink thee. zoveel je wil
dampend op mijn buik
feest op jouw Afrikaanse broek
dansje op de trampoline
met drie poten, in de ochtend
voor de eerste hond

aangelijnd tegen roze luchten.
herinner de oksel
veilig voor mijn hoofdhuid
stoeien van vormen
vloeiend uit het penseel van Picasso –
op bezoek bij Zelma

het zijn geeuwen
die het niet kunnen laten.
jammer, de tijd
nooit meer hertrouwd
om katten eten te geven
haren komen overeind bij vragen

rust voor de dag al gemeld
met zijn allen in een bed. moet kunnen
ik bestel drie wangkussen
dan schampt de bries mijn schenen
als ik fiets
langs een gesloten ehbo-post