als alle vragen verwoord worden
weigert een oude vrouw het antwoordapparaat in beide oren
wolkjes in de melk zijn wit als altijd
stotterend, vullen we formulieren in
als de handtekeningen eenmaal gezet zijn
is het verleden verdwenen
uit ether en vizier
besnuffelen we snuisterijen die weer
alle kruisjes die we slaan, weesgegroetjes ten spijt.
ik sta hier al lang
te kijken van de kant naar de middenweg
even lijkt het alsof dakvogels hoger vliegen
lange bomen fluisteren door bladeren heen
de topjes kietelen vaak voeten van engelen
even lijkt het alsof jullie dromen langs suizen
geworteld, worstel niet meer
~ voor ‘Maurice’
© Muriel Van Peteghem