Goeie keuze om naar Gent te gaan. Als ik in die vibe zit, is het belangrijkst om eruit te kunnen stappen. Ineens was er een vonkje kracht om te gaan. Ik heb erna niet meer getwijfeld.
Ik heb Marthe toch gezien, maar dan gister in plaats van vandaag, een hotel genomen, op tijd van het feestje van David weggegaan. En zaterdag en vandaag door de stad gezworven. Weemoed.
Zowel voor de mooie herinneringen aan mijn jeugd (pepe en meme) als aan het proces van vorig jaar. Word weer geconfronteerd met die diepe, existentiele eenzaamheid.
We kennen hem allemaal, maar op de een of andere manier is het in deze stad het sterkst. Vooral geënt op dat alles continu in verandering is. Panta rhei.
No man ever steps in the same river twice, for it’s not the same river and he’s not the same man.
Heraclitus
Niets blijft bij het oude. Alles is in verandering. Vooral als iets fijn is, is die verandering verdrietig. Maar wat ik vergeet dat ik zelf ook niet meer dezelfde ben. Therapeuten zeggen dat dit gevoel komt doordat er nog niet een voldoende, stevige bedding van vertrouwen.
© Muriel Van Peteghem