dag 5, deel 2
Villach licht heel dichtbij de Sloveense grens. Ik ga vandaag met grote snelheid naar Ljubljana. En dan duld ik geen omwegen, dus ik volg de borden Ljubljana en dan kom je al gauw uit bij de Karawankentunnel. Een tunnel van ruim zeven kilometer onder de Karawanken. Ik moet 7.50 euro tol betalen en er wordt geen onderscheid gemaakt tussen het tarief voor auto’s of motoren. Dat vind ik stom. Mijn motor belast de weg minder en is in verbruik ook nog eens veel zuiniger. De tunnel is een lange betonnen buis, waar heel veel turbulentie in zit. De wind wordt (door het verkeer?) met een rotgang door de koker geblazen en elke keer als ik een paar van die grote ventilators passeer, word ik naar een kant geblazen. De lucht is buitengewoon ijl en benauwd. Bovendien stik ik bijna in de hoge concentratie uitlaatgassen. Gelukkig is zeven kilometer te overzien. Ik ben blij als het daglicht me weer tegemoet lacht aan het eind van de tunnel.
Najvecja hitrost
Ljubljana nog 94 kilometer. Da’s fijn, want het is belangrijk dat ik eens op tijd op mijn bestemming kom. Ik wil graag ook nog wat van de stad zien. De grens is geen grens en ik vraag me af waar ik mijn vignet moet kopen. Ik hoor allemaal nare verhalen over boetes als je het vignet niet hebt of als het niet zichtbaar of ongeldig is. Het helpt ook niet dat er op de borden informatie staat als ‘Najvecja hitrost’ of ‘Prepovedano za vsa vozila’. Dus ik besluit bij het eerste tankstation te vragen waar de grenspost is, waar ik het beruchte vignet kan aanschaffen. Ik vraag vriendelijk aan de pompbediende of hij Duits praat en hij zegt een beetje en blijkt vervolgens beter Duits dan ik te spreken. De man heeft een gezicht van Amerikaanse douanebeambte. Ik ben nieuw in Slovenië en ik hoop niet dat de rest van de bevolking ook zo is. Het vignet kost 7.50 voor zeven dagen. Dat is duur, bovendien moet ik straks dus weer een kopen. Het alternatief is er eentje die een half jaar geldig is. Nou ja.
In no time in de buurt van Ljubljana. Ljubljana (260.000 inwoners) heeft blijk baar verschillende wijken. Geen bordje centrum, dus ik gok maar dat de derde de goede is. En ja hoor, ik heb goed gegokt. In dit land komt het op gokken aan. En even later (joepie!) word ik beloond met een bord ‘Zentrum’. Fijn dat deze Slavische taal toch ook Romaanse en Germaanse invloeden heeft. Als door God geleid rijd ik recht naar de Tourist Information en ondertussen merk ik op wat een mooie en gezellige stad dit is. Vol met eigenzinnige, knappe mensen, zowel de mannen als vrouwen. Iedereen die ik spreek is aardig en behulpzaam. Mijn wat beangstigende vooroordelen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Er is op het Prešernov trg vanalles te doen. Het staat vol met kraampjes en zijn muzikale optreden en traditionele dansen. Graag meer van deze vrolijkheid! Ik word hier goedgemutst van en als dan ook het hostel met gemak vind, weet ik dat mijn dag niet meer stuk kan. Wat een aardige mensen allemaal. Ik deel mijn kamer met een dude uit Las Vegas, een überverlegen Chinese (overal waar ik in hostels zit, kom ik dit type tegen), en een 72-jarige vrouw uit Mid-West Engeland, met haar 51-jarige zoon die de wereld afreist om overal voetbalwedstrijden te kunnen bijwonen en te kunnen zeggen dat hij ook in dat en dat stadion al een keer geweest is. Het was leuk kennismaken, had ik maar kunnen bevroeden dat deze man mij de hele nacht met zijn gesnurk zou wakker houden…
Impressies van Ljubljana…
