Het sneeuwt

Mijn camera is kapot. Ik krijg volgend jaar bericht of de defecten nog te fiksen zijn. Voorlopig nog geen Anton Piek-view van mijn motor.

Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen het motorvirus te pakken. Leuk leuk leuk! Zou dit het einde betekenen aan mijn solotoeren? Er zijn zelfs bekenden die zich door de kou niet uit het veld laten slaan.

“Mooi-weer-rijders, dat zijn die brokkenpiloten die bij de eerste krokus meteen met hun stroeve remmen, slappe banden, ongestelde kleppen aan het asfalt plakken.“

Eerste rijles

Mijn zus Anouk heeft vandaag haar eerste rijles. Waarom dit heuglijke event nu synchroon moet lopen met de eerste dag sneeuw en gladheid in Nederland, is mij niet duidelijk. Kijk, het stemt mij tevreden dat in mijn familie geen gelegenheidsrijders te vinden zijn. Mooi-weer-rijders, dat zijn die brokkenpiloten die bij de eerste krokus meteen met hun stroeve remmen, slappe banden, ongestelde kleppen aan het asfalt plakken. In mijn omgeving alleen de die hards de bikkels, die houden van het weer zoals het is.

Kamikaze

Mijn zus, inmiddels woonachtig in Amsterdam, heeft jarenlang in Brussel gewoond. In Zuid-Europa. In de jungle binnen de ring heersen de natuurwetten van ‘survival of the fittest’ en ‘wie het hardst in zijn claxon kan knijpen, heeft voorrang’. Wil je daar van A (Atomium) naar B (Beursplein) rijden en er geen uren over doen, dan moet je je een assertieve rijstijl aanmeten. Mijn zus is in haar Belgische jaren een echte kamikaze geworden. De blauwe Fiat Punto heeft geslalomd, getoeterd, gevloekt, dubbelgeparkeerd, links ingehaald, rechts ingehaald, gebumperkleefd, geracet tegen de klok. Dat is wat mensen in zo’n grote stad doen. Voor motorrijders is dit onwenselijk. Vertrek nooit met haast. Zen is het devies!

Bloed kruipt…

In ieder geval. Ik werd vanochtend wakker met een onbestemd gevoel. Bloed kruipt waar het niet gaan kan… Eerste wedstrijden op natuurijs worden georganiseerd, het hele land staat in een sneeuwfile, er wordt zout en zand gestrooid op alle wegen. En mijn zus heeft haar eerste motorrijles. Nog voor ontbijt of koffie snel een smsje: doe het niet! Zelfs ik (en ook ik ben wat roekeloos aangelegd) zou vandaag niet gaan rijden. Ten eerste is het tergend koud. Maar bovenal: sneeuw en ijzel is een no go.

Statistieken

De rijschool zelf vond het ook niet verantwoord en de les ging niet door. Pfff, gelukkig maar. Hoewel, mijn ongerustheid is maar tijdelijk getemperd. Want weer of geen weer, het zit me gewoon niet lekker dat mijn zus op zo’n gevaarlijk voertuig gaat rijden. Weet je wat er allemaal mis kan gaan? Weet hoe slecht je beschermd bent op een motor in tegenstelling tot een auto? Weet je hoe glad tramrails en zebrapaden kunnen zijn? Volgens de statistieken etc… en alle vragen die mij al honderd keer gesteld zijn…

Als mijn zus een beetje op mij lijkt, doet ze toch wel wat ze zelf wil, ongeacht wat anderen daarvan zeggen. Ik heb ondertussen begrepen dat een nieuwe afspraak al geagendeerd is voor volgende week.

To do-lijstje

Uitlenen aan Anouk:

– wind- en regenstopper. Dat is een nietsdoorlatende kraag. Doe nooit een sjaal aan die kan wapperen.

– winterhandschoenen. (Vaak nog te koud).

– thermo-ondergoed, the real shit (niet die van de HEMA, je weet wel die witte die je opa én oma -ze zijn unisex- altijd droegen in de winterdagen)

– talisman aan een sleutelhanger