Het plan
Al een tijdje heb ik mijn motorrijbewijs, maar nog nooit reed ik ’s Neerlands grenzen over. Zelfs niet naar België, mijn geboorteland.
Het moest er toch een keer van komen. Iedereen mijmert wel eens over een wereldreis of als een hippie met een oud oranje Volkswagenbusje (met reservewiel op de voorkant) rond te scheuren in verrewegge landen. Toen mijn zus en haar vriend in het voorjaar van 2009 besloten tot actie over te gaan en de dagdromen in acties om te zetten, werd ook ik geïnspireerd. Ze kochten een VW campertje (wit, van alle gemakken voorzien – zonder romantisch reservewiel – campertje door Europa gaan reizen) wist ik het zeker! Ook ik wil iets van de wereld zien, op wielen.
Niet iedereen is even enthousiast. Mijn moeder vindt het vre-se-lijk. En laten we eerlijk zijn:
Toch? Stel je voor, het zou pas ernstig zijn als mijn moeder zou zeggen: “Ga jij maar lekker in je eentje op je snelle motor met hele zware bepakking een stukje rijden. Ik stel voor ex-Joegoslavië. Je zult vast veel leuke en stoere mannen met grote snorren ontmoeten, die voor de gezelligheid graag een stukje mee willen rijden. Het lijkt me een goed idee als je gaat tegen het eind van de zomer, begin herfst. Je hebt dan geen zonnebril meer nodig en je zweet niet meer in leren pak. Het regent voldoende dat je je geen zorgen hoeft te maken om je balkonplanten én je bent sneller door de bocht. Ik zou geen all risk verzekering nemen, da’s erg duur.”
Ze houdt van mij, mijn mama. Maar ja, aan de andere kant… Annie M.G. Schmidt, de moeder der Nederlandse kinderversjes, kon het voor mij niet beter verwoorden:
‘Dus doe nooit wat je moeder zegt, / dan komt het allemaal terecht’.
Ik sluit me aan bij mijn schrijf-oermoeder en ga kijken wat het lot allemaal voor mij in petto heeft.
Dus vandaag is mijn nieuwe motto: Stop met dagdromen! Doe wat je hart sneller doet kloppen, ‘lanceer jezelf (niet letterlijk!) en inspireer anderen’. Rijd mee, lees mee en doe zelf ook iets waar je blij van wordt!
