23 september, dag 5 , deel 1
Ik word natuurlijk als eerste van de camping wakker. Ik hoor de opaatjes nog snurken. Het is in tegenstelling tot overdag ijzig koud. Maar de aanblik van mist die opschurkt tegen de bergwanden en ook als een dik dekbed op het water van het meer ligt, is de moeite van het opstaan meer dan meer dan waard.
Ik groet mijn nieuwe vrienden: de zwaan van gisteren, meerkoeten en een dikke eend met een rode snavel. De zwaan blijkt een vrouwtje te hebben. Wat gezellig.
Ontbijt
Ik blijf even zitten en besluit mijn ontbijt te halen bij de Spar naast de camping. Een piepkleine winkel, waar drie vrouwen bezig zijn met onbeduidende activiteiten. Weinig werkgelegenheid in het laagseizoen in de dorpjes rond Villach, dunkt me. In het hoogseizoen heeft deze camping alleen 1700 bezoekers, nu slecht tachtig, 79 ouderen en ik.
Nep-Crocs
De rekken van de Spar zijn leeg. Van alles is er een. Behalve van de nep-Crocs, die zijn er in alles soorten en maten, in de lelijkste kleurencombinaties die je maar kunt bedenken. Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me heb! Aangezien er dit keer weinig gastvrije types rondlopen, ontbijt ik staande, naast mijn motor (ik zit toch bijna de hele dag, dus dat is niet erg).
Snoepkleurtjes
Het is nog steeds mistig en het lijkt erop dat ik de zon niet meer ga zien vandaag. Tegen een uur half tien, net gedoucht, zie ik in de verte een bergwand veranderen in felle snoepkleurtjes. Aha, de zon heeft zich verstopt en op een bergje de bomen, fel roze, warm oranje en een maagdelijk lichtgroen. Dat stemt mij positief. Ik treuzel een beetje omdat ik hoop dat de zon me snel komt helpen mijn tent droog te schijnen. De tent is het grootste onderdeel van mijn bagage. Deze moet als eerste ingepakt worden, met de rest vul ik de gaten.
Ljubljana?
Op naar Villach voor koffie en het uitstippelen van de route naar Slovenië. Ik merk dat ik een beetje huiverig ben om naar Slovenië te gaan. Het eerste land op mijn route, waarvan ik werkelijk geen flauw benul heb wat er op de borden staat. Ik weet niet zeker wat de valuta is, ik heb nog geen wegenvignet en ook de couchsurfers in Ljubljana hebben op mijn verzoek eventueel bij ze te mogen logeren nog geen gehoor gegeven. Geen getreuzel meer nu. Ik wil op tijd aankomen in…
